کد مطلب:77789 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:100
الی عبدالله بن العباس و قد تقدم ذكره بخلاف هذه الروایه. یعنی و از مكتوب امیرالمومنین علیه السلام است، به سوی عبدالله پسر عباس و پیشتر گذشت ذكر آن به خلاف این روایت. «اما بعد، فان العبد لیفرح بالشی ء الذی لم یكن لیفوته و یحزن علی الشی ء الذی لم یكن لیصیبه، فلایكن افضل ما نلت فی نفسك من دنیاك بلوغ لذه، او شفاء غیظ و لكن اطفاء باطل و احیاء حق. و لیكن سرورك بما قدمت و اسفك علی ما خلفت و همك فیما بعد الموت.» اما بعد از حمد خدا و نعت رسول صلی الله علیه و آله، پس به تحقیق كه بنده هر آینه خوشحال می شود به سبب چیزی كه نبوده است كه فوت كرده باشد آن را و اندوهناك می گردد بر چیزی كه نبوده است كه رسیده باشد به آن. پس باید نباشد فاضل تر چیزی كه رسیدی تو درباره ی نفس تو از دنیای تو رسیدن به لذتی، یا شفا دادن خشمی و لكن باید باشد فرونشاندن باطلی و زنده گردانیدن حقی و باید باشد خوشحالی تو به چیزی كه پیش فرستاده ای و تاسف تو بر چیزی كه واگذاشته ای و اندوه تو در چیزی كه باشد بعد از مردن. [صفحه 1194]
و من كتاب له علیه السلام
صفحه 1194.